***

Համագյուղացիներից  տեղեկացանք,  որ  Պիրվերդյան  Արտյոմն  արտագնա  աշխատանքի  մեկնողներից  մեկն  է  և, որ հիմա  գտնվում  է գյուղում: Իմանալովայդ  մասին  մենք  գնացինք  Արտյոմենց  տուն, մեզ  դիմավորեց  երիտասարդի  փոքրամարմին  մայրը  իր  բարի ու անկեղծ  ժպիտով, նա  մեզ  սիրալիր  ընդունեց, հրավիրեց  ներս: Մենք  տեղավորվեցինք  վառարանի  կողքին,  նկատեցինք,  որ  փոքրիկ  սեղանիկի  վրա  դրված  է  մեխանիկական սարքավորումներ,  որոնց աշխատանքով  զբաղված  էր  հենց  ինքը՝  Արտյոմը: Սկսվեց  մտերմիկ  զրույցը, մենք  հարցրեցինք  Արտյոմին, թե  արդյոք  նա  պատրաստվո՞ւմ  է  մեկնել  արտագնա  աշխատանքի:

– Երեք  ամիս  է  ինչ  ամուսնացել  եմ  և  ձեռք եմ բերել  աշխատանք,– ասաց նա ,- աշխատանքի եմ   անցել  զորամասում  որպես  պայմանագրային  զինծառայող  և  այլևս  չեմ  պատրաստվում  դուրս  գնալու  իմ հայրենի  երկրից,-  մի  փոքր  զայրացած, հայրենասերի  ոքով    շեշտեց  նա, ու նույն ոգով էլ շարունակեց,-  ափսոսում  եմ, որ  այդքան  տարի  ուրիշի  հողում եմ աշխատել: Հիմա աշխատանք ունեմ ու արդեն  կարողանում  եմ  հոգալ   ընտանիքիս  հոգսը:  Հայրենիքից   թանկը  միայնհայրենիքն  է,- իր խոսքը եզրափակեց Արտյոմը: Նա  հաճելի զրուցակից էր ու կարելի է  ասել բավականին երկար զրուցեցինք և պարզվեց, որ իր դիրքորոշումը հայտնել է նաև գյուղի  երիտասարդությանը` խորհուրդ տալով,  չանցնել  այդ  խրթին  ճանապարհով   և  չէր   ցանկանում, որ   ոչ  մի   հայ  զավակ  օտարի հողում  քրտինք  թափի: Այդ  զրույցից  մենք  մեծ  բավականություն  ստացանք.  Արտյոմը  իրոք  հայրենասերի  ոգիուներ  նրա  նոր  կազմավորված  ընտանիքին  համերաշխություն  ցանկացանք,  քաջ  առողջություն, ապագա  բալիկներ, և  այդպիսի  անկոտրուն  ոգի:

***

Մենք այցելեցինք նաև Կամոյենց   բազմանդամ  ընտանիքին: Դարպասից  ներս  մտանք  և  մեզ  դիմավորեց  հենց  ինքը՝  Կամոն, նրա  զարմացած  հայացքը  կարծես  թե  հարցնում  էր  ովքեր  եք,  մենք  ներս  մտնելուն  պես  ներկայացանք, ապա  նա  մեզ  տուն  հրավիրեց ու սկսեցինք  մեր   զրույցը:

Կամոի  ընտանիքը 1988թ. Ղարաբաղից տեղափողվել  է Հերմոն  գյուղ: Այսօր արդեն նրա   ընտանիքը  բաղկացած  է 7 շնչից՝  ծեր  մայրը, կինը  և  4  երեխաները,  որից  3-ըանչափահասներ  են: Միակ  աշխատուժը՝  պատմում   է  Կամոն, եղելէ  հենց   ինքը,   ապա  իրեն  օգնության  է  եկել   մեծ  տղան: Կամոն  ասաց, որ պատրաստվում է այս անգամ  որդու   հետ   մեկնել  արտագնա  աշխատանքի: Զրույցի  ընթացքում  նա  պարզաբանեց, որ  երկար տարիներ  շարունակ   աշխատել  է տարբեր կազմակերպություններում  որպես  բանվոր, որընտանիքը շատ մեծ  դժվարությամբ  է  հարմարվել  գյուղին, ավելի դժվար է  եղել  հանապազորյա  հացի  վաստակը: Մենք  ևս  մեկ  հարց  ուղղեցինք  Կամոյին,  սակայն  այդ  հարցին  պատասխանեց  կինը, հարցն  այսպիսին  էր  արդյո՞ք   իր  բացակայությունը  չի  ազդում ընտանիքի  վրա: Հնչեցվածպատասխանըայսպիսին  էր. <<Իհարկե ազդում է, այն էլ  ինչպես.  խոտը  դաշտում է, այգին  չորացել  է,  երեխաների  դաստիրակության  հարցում  հոր  պակասն զգացվում>>: Continue reading →